ای محمد(ص) ای رسول بهترین کردارها

 

 

حسن خلقت شهره در اخلاقها, رفتارها

 

 

 

 

در بیانت بند می آید زبان ناطقان

 

 

قامت مدحت کجا و خلعت گفتارها

 

 

 

 

بال رفتن تا حریمت را ندارد این قلم

 

 

قاب قوسینت کجا و مرغک پندارها

 

 

 

 

طفل ابجد خوان تو سلمان سیصد ساله است

 

 

استوار مکتب ایثار تو عمارها

 

 

 

 

تا نفس داریم و تا خورشید می تابد به خاک

 

 

دل به عشق بی زوالت می کند اقرارها

 

 

 

 

پای بوسی تو عزت داده ما را اینچنین

 

 

گل نباشد کس نمی آید سراغ خارها

 

 

 

 

کی رود از خاطرم یادت که در روز ازل

 

 

کنده اند اسم تو را بر سنگ دل حجار ها

 

 

 

 

داغ تو در سینه ی ما هست چون خاک توییم

 

 

لاله کی روییده در آغوش شوره زارها

 

 

 

 

گل که منسوب تو گردد رنگ و بویش می دهند

 

 

شاهد حرفم گلاب و شیشه ی عطارها

 

 

 

 

وقت رزمت آنچنانی که میان کارزار

 

 

رو به تو آرند وقت خستگی کرارها

 

 

 

 

ای که با خون دلت پرورده ایی اسلام را

 

 

چشم واکن که نهالت داده اکنون بارها

 

 

 

 

سنگ می خوردی و می گفتی که ایمان آورید

 

 

کس ندیده از رسولی اینچنین ایثارها

 

 

 

 

با عیادت از کسی که بارها آزرده ات

 

 

روح ایمان را دمیدی بر دل بیمارها